Xip

 Bir taş koydum kıyına zamanın Üstüne oturdum, bekliyorum. Rüzgâr geçti, yıllar aktı alnımdan, Her esintiyle seni duyuyorum. Beklemek, bir çölse eğer susuz, Ben kumdan bir kuleyim, dağılmam. Göğsümde sabırdan örülmüş bir buz, Erirse de adını ağzımda saklarım. Geceler mum gibi eridi sırayla, Ay bir postacı oldu, umut taşıdı. Her doğan güneş, seni andı sabahla, Her battığında içimi yavaşça aşındırdı. Yıldızlara dilek tutmam ben artık, Çünkü seni gökte bir yıldız sandım. Kayan her umutla yeniden yandım, Gecelerin karasıyla baş başa kaldım. Ben bir trenim, istasyonsuz, raylar tek, Her durakta seni sorarım rüzgâra. Ve "el-intizâr eşeddü minen-nâr" der yüreğim, Beklemek, yanmaktan daha ağır bazen, ama yara yara. Bir ağaç gibi sabit, kök saldım zamana, Dallarımdan düşen her yaprak sana. Gelmesen de fark etmez, bil ki sevda Bazen beklemektir; bir ömre bedel olsa da.